Przyczyny powstawania trądziku i jak z nim walczyć?

Nie od dziś wiecie, że borykam się z trądzikiem. O mojej walce powstał nawet osobny post pt. "Trądzikowe refleksje...". Postanowiłam temat kontynuować i dzisiejszy post będzie swego rodzaju "preludium". W tej kwestii zawsze warto uświadamiać a moje uświadamianie ma tę moc (jak w bajce), że walkę z trądzikiem znam z autopsji i to nie tę epizodyczną a długotrwałą, wieloletnią, okraszoną potem, krwią i łzami w sumie też :)

Cierpię na zaburzenia hormonalne, ale czy to oznacza, że tak naprawdę jedynym wyjściem jest ostra farmakoterapia z szeregiem działań ubocznych?

Na szczęście nie do końca. Odpowiednio ukierunkowana pielęgnacja też może wiele zdziałać a w połączeniu z dietą i leczeniem (nawet nie do końca destrukcyjnym) wyprowadzi nas na ludzi.

Takich mało-pryszczowych :)

Przyczyny powstawania trądziku

1. Hormonalne (u mnie na bogato - leżą tarczycowe jak i płciowe).

2. Genetyczne.

3. Niewłaściwa dieta (wciąż tak często bagatelizowana) oraz styl życia.

4. Stres (ma destrukcyjny wpływ na cały organizm i niestety na powstawanie bądź zaognianie stanu zapalnego również).

5. Brak higieny.

6. Nieodpowiednia pielęgnacja.

7. Stosowane farmakoterapie.

Jak najczęściej powstaje trądzik?

W skrócie zobrazuje nam to ta krótka i jakże zrozumiała grafika:

Źródło:http://swiatlemwtradzik.pl

Jak widzimy przebiega to dość prosto:

 

1. Nasze gruczoły łojowe produkują nadprogramową ilość sebum (to wskazuje jednakże wyłącznie, że mamy skórę tłustą, nie zawsze musi iść w parze z trądzikiem).

2. Skład naszego sebum jest nieprawidłowy (i to np. odróżnia skórę tłustą od tłustej ze skłonnością do trądziku).

3. Następuje nadmierne rogowacenie mieszków włosowych i to nie tylko przy ich ujściu. Potrafią też bowiem złuszczać się komórki wewnątrz samego kanału gruczołu łojowego.

4. Z uwagi na nieprawidłowy skład naszego "ułomnego" sebum działa ono jak klej - tworzy skupisko wszystkich nadmiernie zrogowaconych komórek zamiast swobodnie wypływać na powierzchnię skóry nie czyniąc szkód. Namnażają się bakterie, rozwija się stan zapalny i mamy gotowych nieprzyjaciół na froncie. 

Wiemy co to jest, znamy przyczyny, widzimy jak nasze "upośledzone" sebum niszczy nam życie.

Pozostaje więc tylko jedno pytanie.

Jak leczyć to ustrojstwo?

No właśnie. I tutaj możemy spotkać się ze znaczącą trudnością a sama odpowiedź nigdy nie będzie jednoznaczna i jednakowa dla każdego. 

Niestety - sebum może i ułomne, ale potrafi być sprytne. A jego "bękarty wojny" tym bardziej.

Wizyta u lekarza często wiąże się z przepisaniem leków zażywanych wewnętrznie. Endokrynolog w przypadku np. niedoczynności tarczycy zaleci kurację lewotyroksyną, której raczej nie możemy sobie odmówić jeśli już takie rozpoznanie chorobowe się pojawiło. Natomiast u ginekologa możemy spotkać się z lekami antyandrogennymi (możemy np. otrzymać radosną receptę na jeszcze radośniejsze tabletki antykoncepcyjne) zaś u dermatologa z antybiotykami lub nawet retinoidami.

Wewnętrzne leczenie jest bardzo ważne. Sama jednak wiem po sobie, że zarówno antybiotyki czy tabletki anty mogą zadziałać na nasz problem doraźne, stosunkowo krótkoterminowo, zaś spustoszenie jakie wywołują w naszym organizmie (mowa chociażby o układzie pokarmowym) już takie krótkoterminowe nie jest. 

Przechodziłam kilka krótkich, pojedynczych kuracji antybiotykami. Kończyłam z bólami brzucha, odruchami wymiotnymi i...zagrzybieniem układu pokarmowego. 

Działanie na trądzik - żadne. A uwierzcie mi - w swoim życiu z  niejednego antybiotykowego pieca jadłam chleb.

W ubiegłym roku, po 8 latach odstawiłam tabletki anty i okazało się, że mój organizm radzi sobie bez nich w porządku - od momentu odstawienia na jajnikach nie pojawił się jakikolwiek torbiel (choć taka była obawa z uwagi na podejrzenie u mnie zespołu policystycznych jajników). 

Moja cera jednak pozostawia wiele do życzenia, więc zaparłam się w sobie i chcę ją wyprowadzić innymi metodami niż wewnętrznym, permamentnym zatruwaniem. 

Jak za chwilkę Wam przedstawię - jest na to nadzieja i sposoby :)

Dieta i styl życia

O diecie nie będę się wyjątkowo rozpisywać. Chcecie wiedzieć jak to w skrócie wygląda u mnie? Bezmleczna, bezglutenowa, nieskowęglowodanowa. Chętnym przypominam o wpisie, w którym wskazywałam co ja tak naprawdę jem.

Poza dietą staram się prowadzić w miarę zdrowy tryb życia - piję dużo płynów składających się w większości z wody i herbat (oj jak ja uwielbiam herbaty), pilnuję żeby się wysypiać, nie palę papierosów a po alkohol sięgam okazjonalnie. 

Regularnie ćwiczę.

Czy myślicie, że to są wyrzeczenia?

Uwierzcie mi, że nie :)

Zdrowa kuchnia wyjątkowo mi posmakowała, uwielbiam dużo pić (jak to brzmi...), jestem śpiochem, nie lubię smrodu papierosów a ćwiczenia sprawiają mi radość i pozwalają odreagować wszelkie stresy.

Ukierunkowana pielęgnacja

1. Dbamy o higienę, stawiamy na dokładne codzienne oczyszczanie. Na brudnej buzi możemy pomarzyć o jakichkolwiek efektach prowadzonych kuracji.

2. Zmniejszamy ilość wydzielanego sebum, w czym pomoże nam np. picie herbat ziołowych w postaci mięty pieprzowej, pokrzywy czy wierzbownicy drobnokwiatowej (mój faworyt!) lub olejów jak np. lnianego, z wiesiołka lub czarnuszki. Pomocna w tym punkcie może być również suplementacja cynkiem (nie permanentna).

3. Staramy się zmienić skład naszego "ułomnego" sebum a w tym pomogą nam np. stosowane zewnętrznie oleje, które są bogate w kwas linolowy i tutaj prym wiodą np. olej z czarnuszki, wiesiołka, konopny, z krokosza barwierskiego czy z pestek winogron.

4. Dążymy do zmniejszenia nadmiernego rogowacenia mieszków włosowych poprzez złuszczanie. W tej roli sprawdzą nam się kwasy (np. AHA, BHA, PHA, azelainowy), retinoidy (najostrzejsza artyleria), regularne peelingi mechaniczne i enzymatyczne.

5. Działamy antybakteryjnie i przeciwzapalnie za pomocą np. osławionego olejku z drzewa herbacianego, oleju tamanu, trikenolu, wyciągu z oczaru wirginijskiego, szałwii, tymianku czy wspomnianego kwasu azelainowego.

6. Staramy się nie prowokować skóry do wystąpienia stanu zapalnego - uważamy na to, co jemy, stosujemy sprawdzone kosmetyki a nowe wprowadzamy stopniowo, czytamy uważnie ich składy a także zwracamy uwagę na konsystencję, nie podrażniamy skóry, nie dotykamy jej w ciągu dnia, nie wyciskamy pojawiających się zmian, chronimy się przed słońcem kremem z odpowiednio wysokim filtrem, stawiamy na antyoksydanty i uczymy się relaksować a także panować nad stresem :)

Trądzik to nie jest łatwe zagadnienie. Nie pojawił się w przeciągu jednego dnia i na pewno w przeciągu jednego dnia nie zniknie.

Pozostaje nam opracować plan pielęgnacji, uzbroić się w cierpliwość i być dobrej myśli.

Jedno jest pewne - osoby ze skórą bezproblemową często nie mają takiej motywacji do zgłębiania wiedzy na temat pielęgnacji cery. My, trądzikowcy możemy na tym zyskać też w przyszłości. Pamiętajmy bowiem, że odpowiednia dieta, pielęgnacja czy złuszczanie nie tylko pozwolą nam wyleczyć trądzik, ale i zapobiegać przedwczesnemu starzeniu się skóry.

Nie wiem jak Wy, ale ja jakoś przestałam załamywać ręce...W końcu kiedyś człowiek musi się wyluzować i zrelaksować :)

Czy Wy też borykaliście się lub wciąż borykacie z problemami skórnymi? Jak sobie z nimi radzicie?

Zdjęcia autorstwa J.: radicalis.fbl.pl