Moje odżywianie. Co ja tak naprawdę jem? - Wstęp.

Zmiana sposobu odżywiania była chyba najlepszą decyzją w moim życiu, zaraz po związaniu się z J. :)

Nie zliczę ile razy pisałam z Wami na temat moich chorób, przypadłości i tego jak odżywianie to wszystko odmieniło. 

Wpis miał powstać już dawno, ale tak naprawdę wszystko u mnie jeszcze ewoluuje, uczę się poznawać swój organizm i dopasować mu odpowiednie paliwo. Kto wie - może i Was zachęcę do bliższego zapoznania się z działaniem i mocą drzemiącą w Waszym ciele? :)

Chętni? 

To chodźcie.

* Zdjęcia wyjątkowo nie są autorstwa mojego ani J. Pochodzą ze strony foodshot.co i stanowią obecnie niemałą motywację i inspirację. Postanowiliśmy się z J. rozwinąć w tym fotograficznym temacie :)

Każdy człowiek może mieć skłonność do różnych przypadłości. Jedni "wysysają je z mlekiem matki", inni nabywają z powodu stylu życia jaki prowadzą a jeszcze inni z powodów od nich całkiem niezależnych i nieprzewidywalnych.

Dzisiejsze tempo życia nie ułatwia nam sprawy. Pracując, zajmując się domem, ucząc się mamy czasem problem aby na chwilę się zatrzymać i wyciszyć. Gdzie tutaj tym bardziej czas na zdrowe żywienie dopasowane do potrzeb własnego organizmu?

Ja uznawałam siebie za człowieka zdrowego i dalej tak uważam. Wyniki badań pokazały jednak, że zapaliło się światełko ostrzegawcze. W przeciągu kilku miesięcy dowiedziałam się, że mam podejrzenie PCOS (zespół policystycznych jajników), niedoczynność tarczycy, łysienie androgenowe i trądzik o podłożu hormonalnym. Kilka tygodni temu moja widza wzbogaciła się o wadę serca w postaci niedomykalności zastawki mitralnej.

Czy się żalę z tego powodu?

No właśnie nie! :)

To jest właśnie paradoks całej sytuacji - kiedy dowiedziałam się co mi dolega i poznałam prawdę objawioną jak może się to da mnie skończyć to wreszcie otrzymałam tak potrzebnego mi kopa w tyłek :) Nagle znalazły się chęci, czas i pieniądze (których wcale nie było potrzeba tak dużo) aby zmienić dietę nie na chwilę, nie na miesiąc, ale...na zawsze.

No dobra...do meritum :)

Przy opisach mojej batalii z trądzikiem i wypadaniem włosów wskazałam Wam, że prowadząca mnie świetna Pani dermatolog zaleciła przejście na dietę paleo. 

Zdarzało mi się nawet podrzucać Wam przepisy, które idealnie się w nią wpisują - np. TUTAJ i TUTAJ.

Pewnie chcecie się dowiedzieć pokrótce cóż to za stwór ta dieta? :) Przytoczę jej skrócony opis ze świetnej strony paleosmak, którą każdy paleolita (i nie tylko) powinien poznać:

"Dieta paleo (zwana inaczej dietą człowieka pierwotnego) to sposób odżywiania, do którego nasze ciała wyewoluowały i dzięki któremu osiąga się optimum zdrowia. Za dietą paleo stoją tysiące badań biologów, lekarzy i dietetyków, a także doświadczenia każdego, kto spróbował.

Dieta ta opiera się na przypuszczalnej diecie naszych przodków z okresu paleolitu, jednak nie naśladuje ich sposobu odżywiania (który nie był doskonały), ale raczej eliminuje pożywienie, którego nasi przodkowie nie jadali i do którego nasze ciała się nie dostosowały.
Dieta paleo – zasady: bazująca na współczesnym pożywieniu dieta paleo składa się głównie z warzyw, owoców, jajek, orzechów, ryb, grzybów oraz mięsa (najlepiej z wypasu pastwiskowego), a wyklucza zboża, cukier i rafinowane oleje, a w niektórych przypadkach także rośliny strączkowe i nabiał. Naturalnymi konsekwencjami jest spożywanie mniejszej ilości soli i kalorii, co dodatkowo pozytywnie odbija się na zdrowiu. Nie jest to dieta w popularnym tego słowa znaczeniu, ponieważ nie limituje ilościowo pokarmów, a jedynie jakościowo.

Paleolit to trwający około 3 milionów lat okres w rozwoju człowieka i społeczności ludzkich, który ostatecznie ukształtował nasz gatunek Homo sapiens. Nastąpił po nim neolit, który w zależności od rejonu naszej planety zaczął się od 5.000 do 10.000 lat temu (Wikipedia) i przyniósł spore zmiany żywieniowe, które w większości przetrwały do teraz. Neolit wyróżniamy jako osobną epokę, ponieważ wiąże się on z ogromnymi zmianami, jak rewolucja agrarna, która wprowadziła zboża do naszej diety, czy też mutacja genetyczna pozwalająca ludziom, jako jedynym ssakom, pić mleko i jeść jego przetwory także po zakończeniu okresu dziecięcego."

Wiem - wydaje się straszne. Pierwsze, co staje człowiekowi przed oczyma to te wszystkie zakazy. Pewnie teraz myślicie, że nie wychodzę z domu i z kuchni a do tego jestem smutnym stworzeniem.

Nic bardziej mylnego :)

Jestem zwolennikiem jednej zasady: "Dopasuj metodę do siebie a nie siebie do metody". 

Ta zasada świetnie sprawdza się nie tylko w odżywianiu, ale również w kosmetyce, coachingu itp., itd. Radzę spróbować :)

Jakie to ma przełożenie na dietę?

Po prostu nie jestem ortodoksyjną paleolitką. Odstawiłam to, co mi szkodzi, zostawiłam to, co służy, ograniczyłam produkty, które krzywdy nie robią, ale w nadmiarze mogą.

Ot i cała filozofia :)

Przełożenie w praktyce? 

Odstawiłam: gluten, przetworzone produkty, krowie mleko, węglowodany proste (np. słodycze), tłuszcze trans.

Ograniczyłam: węglowodany złożone, przetwory mleczne (tutaj mamy ograniczenie w kierunku odstawienia, bo z produktów mlecznych spożywam jedynie ser żółty i to naprawdę sporadycznie), alkohol.

Ostatnimi czasy zachwyciłam się i wręcz zachłysnęłam dietą roślinną. Wdrożyłam znacznie większą ilość warzyw i czuję się przy tym naprawdę świetnie. Produktów zwierzęcych spożywam mniej niż na początku diety paleo, ale to może być zmienne. Teraz po prostu ciągnie mnie do roślin tak, że mogłabym żywić się wyłącznie nimi.

A jak to wygląda u Was? Jesteście orędownikami zdrowego odżywiania czy raczej nie przykładacie do niego większej wagi?