Pojedynek masek Hairy Tale Cosmetics. Biana vs. Oatme - kto wygra ten mecz?

 

 

Rudowłosej Roszpunki w osobie Agnieszki Niedziałek chyba nie muszę nikomu przedstawiać. A jeśli się zdarzyło, że ktoś o niej nie słyszał to wystarczy spojrzeć na jakiekolwiek zdjęcie jej kudłów żeby wiedzieć, że w temacie ich pielęgnacji zna się na rzeczy.

Mało tego - zna się na tyle dobrze, że w tamtym roku wystartowała z własną marką kosmetyków Hairy Tale Cosmetics z którymi miałam przyjemność się bliżej poznać. Od czasu zakończenia romansu z Garnier Fructis Macadamia Hairfood wzięłam się zatem do blogerskiej roboty i rozpoczęłam przygodę z dwiema maskami na raz - emolientową BIANA i proteinową OATME.

Tak, tak - rzadko kiedy stosuję dwie nowości wspólnie, ale tutaj aż się to prosi! Mazianie się przez cały miesiąc wyłącznie maską emolientową jeszcze może by uszło, ale proteinowa mogłaby już trochę namieszać... Poszłam zatem na całość i po dwóch miesiącach bitwy na froncie mogę wyciągnąć ostateczne wnioski. Najpierw jednak - co nam mówi rudowłosy producent?

 

 

Hairy Tale Biana 

Emolientowa maska zawiera oleje: z pigwowca japońskiego, kiełków pszenicy, lnu oraz słodkich migdałów. Przeznaczona jest do włosów wysoko - oraz średnioporowatych. 

Hairy Tale Oatme

Proteinowa maska zawiera zestaw protein roślinnych: owsiane, pszeniczne, ryżowe, a także mąkę owsianą. Przeznaczona jest do włosów każdej porowatości.

Warunki testu

Maski stosowałam ponad 2 miesiące naprzemiennie przy każdym myciu. Czasem zdarzało się, że którąś z wersji (najczęściej emolientową) nałożyłam 2 razy pod rząd. Zawsze lądowały na ociekające wodą włosy (TUTAJ opisałam Wam mój pielęgnacyjny gejmczendżer) i przebywały na długości nie dłużej niż 2 - 3 minuty. 

Stosowane były zarazem po myciu bardziej oczyszczającym (np. mydłem cedrowym) lub delikatnym. Często po spłukaniu stylizowałam włosy a czasem wszelkie stylizatory odpuszczałam i kończyłam pielęgnację wgniatając po myciu którąś z dzisiejszych masek jako odżywkę bez spłukiwania.

 

 

Moje odczucia

Wobec każdej z masek miałam spore oczekiwania wiedząc, że są dopracowane w każdym możliwym szczególe. Nie byłabym sobą gdyby jednak łapki nie świerzbiły mnie szczególnie w stronę proteinowej OATME. Już widziałam oczyma wyobraźni tę burzę zdefiniowanych lokasów o wszechogarniającej objętości. Widziałam wręcz siebie kroczącą ulicą niczym John Travolta w "Gorączce sobotniej nocy" a wokół mnie bounsowały moje własne kudły w rytmie piosenki Bee Gees...

Nie było tak.

Maska przez znaczny upływ czasu opisywanego dzisiaj testu najzwyczajniej w życiu mi nie pasowała. Miałam po niej uczucie włosów szorstkich, mocno spuszonych a po wyschnięciu okazywało się, że odbierała część blasku. Czułam się jakbym miała kudły z kevlaru rodem z Batmana.  

Kiedy jednak uderzyłam się głową w kant szafki to bolało tak samo. Szkoda.

Zaczęłam zatem kombinować i okazało się, że maska proteinowa zdaje swój egzamin kiedy trochę dopasuję pod nią pozostałą pielęgnację. Najlepiej żeby zaczęła się od treściwego olejowania (np. olejem kokosowym), mycie odbyło się delikatnym szamponem a stylizacja najlepiej zaczynała i kończyła na żelu z emolientem (Syoss Men Power Hold).

Wtedy wyszło na jaw, że rzeczywiście mogę wywijać jak Travolta. Włosy zyskiwały na objętości a jednocześnie były zdefiniowane i błyszczące. Po raz kolejny okazuje się, że zdecydowanie dobrze robię testując kosmetyki przez kilka miesięcy zanim wyrobię sobie o nich zdanie. Dlatego nigdy nie będę wpływową influencerką. Smuteczek.

Emolientowa BIANA wydawała się mieć proste zadanie. Mocno nawilżyć, odżywić a jak trochę dociąży lub obciąży - tragedii przecież nie będzie. Jakie było zatem moje zdziwienie gdy już podczas nakładania włosy dosłownie miękły w dotyku. A ta maślana konsystencja sprawiała, że prawie odpływałam z zachwytu. A to przecież dopiero samo nakładanie.

Podczas spłukiwania czułam jakbym gładziła czarny jedwab (milszy niż kevlar, zdecydowanie). A po spłukaniu kudły same z siebie (normalnie włochata magia) zaczęły zwijać się w rulony. Nie mogłam się powstrzymać i używałam tej maski jako odżywkę bez spłukiwania pod stylizator. Ależ to definiowało skręt!

Poszłam zatem dalej i przy kolejnej okazji spróbowałam użyć jej zamiast stylizatora (rozczesując podróbką Denman Brush a potem tylko gniotu, gniotu, gniotu). Rano okazało się, że włosy są zdefiniowane jak po użyciu stylizatora i wytrzymały tak całe dwa dni. 

Tak jak po żelu. 

Cóż za oszczędność czasu i pieniędzy!

 

 

Kto zatem wygrał ten mecz? Podsumowanie.

Pewnie nikogo z Was nie zaskoczę jeśli powiem, że emolientowa BIANA. Sprawdzała się w każdej konfiguracji, mogłam ją używać na wiele sposobów i zawsze, ale to zawsze zapewniała mi Good Hair Day. Była też automatycznym wyborem kiedy do pielęgnacji w ogóle nie miałam głowy a nawet i chęci.

OATME jeszcze miesiąc temu byłaby spowita zasłoną milczenia. Nie lubię jednak marnotrawstwa kosmetyków, więc potwierdziło się, że potrzeba jest matką wynalazku. Teraz kiedy serwuję włosom delikatne mycie - ręka automatycznie sięga po nią a po spłukaniu po żel Syossa. I mogę cieszyć się efektami, jakich oczekiwałam.

 

A Wy po którą z tych masek wyciągnęlibyście chciwe łapki?