Lek na jesienną chandrę - szarlotka na jaglanym spodzie.

Dzisiaj mam dla Was post krótki, ale jakże bogaty w endorfiny i treść :)

Aktualnie u mnie za oknem szaro, buro i pada. 

Trzeba się pogodzić z myślą, że takie dni mogą zdarzać się coraz częściej...

Czy trzeba się z tym pogodzić i próbować jedynie jakoś przetrwać ten okres?

Zdecydowanie nie!

Kiedyś przyjdzie czas abym opisała Wam głębiej jak radzić sobie z jesienną chandrą. Dzisiaj mam dla Was coś prostego - przez żołądek do...duszy.

Efekt może doraźny i krótkotrwały, ale jaki pyszny!

Gotowi na polepszenie nastroju?

* Inspiracją do poniższego przepisu był post na blogu Agaty z przepis.nasukces.pl 

Składniki:

- 400 g suchej kaszy jaglanej

- 1 litr mleka owsianego

- 3 łyżki miodu

- ok. 10 daktyli (8 by wystarczyło, ale J. lubi słodsze :))

- ok. 1,5 kg jabłek (u mnie dzikusy z polnej jabłoni)

- łyżeczka cynamonu

- łyżeczka erytrytolu

- odrobina oleju

 

Przygotowanie:

Spód

Kaszę przepłukujemy wrzątkiem i wrzucamy do garnka, gdzie dolewamy do niej mleko, dorzucamy pokrojone daktyle i miód. Wszystko razem gotujemy na wolnym ogniu aż kasza wchłonie mleko.

* Jeśli Twój garnek lubi przywierać - dodaj trochę oleju do składników na samym początku gotowania :)

Połowę ugotowanej i jeszcze gorącej porcji wykładamy na blachę. Pozostałą połowę pozostawiamy do wystygnięcia - ma stężeć.

Szarlotkowe jabłka

Na patelni rozgrzewamy odrobinę oleju i wrzucamy jabłka. Smażymy co jakiś czas mieszając aż jabłka zaczną się rozpadać (ok. 25 minut), doprawiamy cynamonem i ewentualnie słodzidłem.

Jabłka równomiernie wykładamy na spód. Drugą część kaszy dziabiemy widelcem na "kruszonkę", którą przykrywamy jabłka.

Ciasto piekłam w 180 stopniach bez termoobiegu przez 40 minut.

Pewnie chcecie wiedzieć skąd ten intensywny kolor nadzienia? 

Otóż dzikie jabłka mają to do siebie, że czasem są w nich robaczki :) 

Sporo musiałam wyrzucić i ostatecznie ilość jabłek nie wystarczyła na ciasto. Posmarowane zostało zatem dodatkowo dżemem 100% z czarnej porzeczki.

Ot i wszystko na dziś :)

P.S. Zauważyliście zapewne, że posty staram się ozdabiać znacznie większą ilością zdjęć niż jedno. Niestety tylko tyle udało się zrobić, bo ciasto zeszło w mig :) 

J. podjadał zacnie, ale ja sobie niestety też nie żałowałam. Na szczęście jest tak pożywne, że swobodnie zastępowało mi śniadanie lub przekąskę w pracy, więc dzięki temu w boczki nie poszło.

Jakie są Wasze sposoby na jesienną chandrę? Podzielcie się w komentarzach, bo przez całą jesień ciastem nie mogę się żywić - w końcu biodra się zbuntują i nabiorą niemile widzianej objętości :)