"Ciemna Rzeka" A. Indridason - udany powrót do skandynawskich zbrodni?

Gdy zobaczyłam konkurs na portalu Lubimy Czytać, w którym mogę wygrać całkiem dobrze zapowiadający się skandynawski thriller nie wahałam się długo i wzięłam w nim udział.

Przyjemnym zbiegiem okoliczności książka trafiła w moje rączki i zanim postanowiłam naruszyć jej powierzchowność - dokładnie obfotografowaliśmy ją z J. pełni nadziei, że wreszcie będę mogła dodać na bloga pozytywną recenzję.

 

Czy aby na pewno lektura spełniła moje oczekiwania?

Opis fabuły

Trzydziestoletni mężczyzna zostaje znaleziony martwy we własnym mieszkaniu. Ktoś ranił go wielokrotnie nożem i poderżnął mu gardło. Nie miejscu brak śladów włamania. Denat jest ubrany w kobiecą koszulkę, a technicy odkrywają w mieszkaniu ślady rohypnolu, środka zwanego pigułką gwałtu. 

Dochodzenie w sprawie morderstwa prowadzi Elinborg, współpracowniczka Erlendura. Sprawa jest tajemnicza i zawikłana, podobnie jak przeszłość ofiary, choć zdaje się, że wystarczy przesłuchać głównych podejrzanych, a prawda wyjdzie na jaw...

Indridason mistrzowsko osadza makabryczną zbrodnię w świecie, w którym mimo wszechobecnych kamer i nieustannego bycia on-line - a może właśnie dzięki temu? - można z powodzeniem wieść mroczne, podwójne życie.

Moje podsumowanie

Do książki zasiadłam z ogromnym entuzjazmem. Od dłuższego czasu nie miałam w rękach skandynawskiego kryminału a moi bliscy wiedzą jak ubóstwiam ten gatunek literacki.

Początek powieści niczego sobie - ciekawa zagadka, automatycznie w głowie próbujemy ją rozwiązać po swojemu. Troszeczkę wszystko nabiera tempa i...bum! 

Przez większość książki mamy okazję zasmakować jak naprawdę nudna bywa ta policyjna robota. Elinborg prowadzi dochodzenie stosunkowo nieudolnie i zamiast wykazywać się jakimś śledczym błyskotliwym umysłem - na własne oczy widzimy jak to wszystko krąży w kółko i akcja nie tylko nie nabiera tempa, ale je traci. Traci poprzez monotonne dialogi między główną bohaterką a świadkami czy jej przełożonym. Dialogami, które nic nie wnoszą do akcji za to genialnie usypiają czytelnika nawet w środku dnia po dobrze przespanej nocy...

Ja wiem, że mam dziwne upodobania w kontekście kryminałów. Nie kryję, że jestem zwolenniczką wartkich wątków, gdzie trup ściele się gęsto a śledczy wykazują się niespotykaną charyzmą i bystrością wszystkich sześciu zmysłów :) Jednak wielokrotnie trafiałam na pozycje, w których wszystko opierało się na jednym morderstwie a i tak oczu od lektury nie można było oderwać.

W tym przypadku ciężko ich...nie odrywać. Potwierdzeniem mojego negatywnego nastawienia do głównej postaci niech będzie fakt, że zagadka zostaje rozwiązana kiedy Elinborg zostaje zaczepiona przez osobę trzecią i poinformowana o wszelkich wydarzeniach a nazwisko mordercy podano jej na tacy.

Tak - przez całą książkę sama wpadała na pewne poszlaki, ale gdyby nie pomoc zewnętrzna wydaje mi się, że mogłaby tej zagadki nie rozwiązać nigdy.

Tym bardziej zatem opinia Sundey Times, iż ta książka to kolejny dowód na to, że A. Indridason jest jednym z najwybitniejszych pisarzy kryminalnych swojego pokolenia jest mocno przesadzona i nieprawdziwa.

Cóż - myślicie pewnie, że moje wymagania jak zwykle są wygórowane?

Niekoniecznie.

Wiemy, że to, co dzieje się w książkach czy filmach kryminalnych często nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości i dochodzenie to w większości nudna robota papierkowa i kręcenie się w kółko.

No ale kurczę - to jest książka! Tutaj można puścić wodze fantazji, zadbać o szczegóły czy choćby bohaterów z męskimi bądź damskimi cojones... W końcu mówimy o kryminale, nie o dokumencie.

Tutaj zdecydowanie brakuje bohaterom tej charyzmy i niestety czas poświęcony na tę lekturę mogę uznać za stracony.

Choć księgarnie posiadają obecnie jeszcze co najmniej kilka dzieł Pana Indridasona - na razie mnie do nich nie ciągnie.

Lubicie skandynawskie kryminały? Spotkaliście się z twórczością Arnaldura Indridasona?

Ocena: 1/5

Autor: Arnaldur Indridason

Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.

Rok wydania: 2017

Oprawa: miękka