Kryzys włosowy - czy warto się nad nim pochylać i samobiczować?

Uczestnicząc na urodowych forach czy facebookowych grupach (częstokroć jako cichy obserwator) zauważam pewną niepokojącą przypadłość. Coraz częściej kobiety przykładają ogromną wagę do stanu swoich włosów, który dosłownie potrafi spędzać im sen z powiek.

Czy warto pochylać się nad włosowym kryzysem i jednocześnie przewyższać wagę wyglądu włosów w codziennym funkcjonowaniu?

Z moim stanowiskiem możecie zapoznać się w dzisiejszym poście.

 

Włosomaniaczki

Włosomaniaczką jestem nie od dziś.

Mało tego - jednym z fundamentów prowadzenia tego bloga są właśnie włosy, ich pielęgnacja czy stylizacja. Dzielę się z Wami recenzjami, efektami różnorakich kuracji, czasem też zdarza mi się ponarzekać (w końcu córa Andrzeja ;]).

Czy to oznacza, że włosy są również podstawą mojego funkcjonowania na co dzień?

Zdecydowanie nie.

Każdemu z nas zdarza się, że włosy wyglądają dosłownie jak...krowi placek. Ja też mam takie dni i to zapewne częściej niż prostowłose kobitki. 

Za duża wilgotność - puch.

Za gorąco - puch.

Nieprzyjemna w dotyku poduszka - puch.

Brak stylizatora - puch.

Za dużo stylizatora - homo - niewiadomo.

Brak oleju - puch.

Odrobina oleju za dużo - tłuste strąki - placki można smażyć.

Mogę tak wymieniać w nieskończoność. 

Czy to jest jednak powód aby załamywać ręce, kolejny raz myć głowę (narażając się na dyskopatię kręgosłupa od tego ciągłego pochylania) i uzależniać od tego wszystkiego wyjście z domu?

Nie.

Co ja robię?

Biorę tą kupę niewiadomego pochodzenia, łapię na czubku i związuję w niedbały kok.

Możemy również spróbować kucyków, warkoczy, artystycznych upięć z użyciem wsuwek, spinek czy opasek.

Możliwości jest mnóstwo a spięcie świeżych włosów wcale nie jest tragedią.

 

Wydaje mi się, że piszę w tym momencie o rzeczach prozaicznych a konieczność ich tłumaczenia wynika z mojej, jakże bujnej, wyobraźni.

Niestety nie.

Co rusz spotykam się z wypowiedziami, w których kobiety same zaniżają własną ocenę wylewając wręcz na siebie wiadro pomyj. Pod tym pojawiają się oczywiście pocieszające odpowiedzi, które często i tak nie zmieniają podejścia autorki wątku. Tworzy się błędne koło kiedy w dalszej dyskusji kolejne kobiety zaczynają narzekać na mankamenty swojego owłosienia....

 

Nagonka na innych

Myślę, że wiele z nas miało okazję być mniej lub bardziej niemym świadkiem oburzenia w blogosferze jakie wywołała swego czasu drastyczna zmiana koloru włosów u Anwen, co wiązało się również ze zmianą ich kondycji.

Dawno nie widziałam takiej ilości jadu jaka sączyła się z ust (a raczej palców) jej wiernych czytelniczek.

Każda z nas jest inna i każda ma prawo do własnego wyboru.

Ocenianie innych, szczególnie na tak niskim poziomie kultury osobistej, świadczy wyłącznie o autorze wypowiedzi, który za nic nie wnoszącą krytyką, złośliwością i ukierunkowanym wrogo sarkazmem podnosi swoją mierną pewność siebie, wyładowuje frustracje i choć przez chwilę (w jego mniemaniu) czuje się lepiej.

Podobną sytuację zaobserwowałam również na jednej z grup zrzeszających włosomaniaczki kiedy to autorce postu, w którym prosi o pomoc w pielęgnowaniu swoich splotów, jedna z użytkowniczek poradziła jej obciąć się na łyso z uwagi na ich wygląd (!)

Czasem się zastanawiam czy na tych forach i grupach mamy do czynienia z ludźmi, czy z bydłem?

Czy naprawdę nasze włosy MUSZĄ być zawsze w nienagannym stanie i kondycji bo inaczej (za przeproszeniem) wszystko ch..j? ;)

Starajmy się podchodzić do tych kwestii zdroworozsądkowo. 

Rozumiem kiedy pojawia się problem uczulenia, łysienia czy innej choroby skalpu. 

Wtedy należy skonsultować się lekarzem, rozpocząć nierzadko żmudne leczenie i rzeczywiście czasem trudno powstrzymać się od łez widząc co się dzieje z naszą skórą lub wyjmując garściami wypadające włosy.

Ale nie do końca udana stylizacja?
Kolor, który w niewielkim stopniu odbiega od naszego wymarzonego?
Strzyżenie 3 cm krótsze niż było umówione?

To są pierdoły.

I wierzcie mi lub nie - miałam do czynienia z każdą z nich z osobna a niektóre nawet były łączone w combo :)

Czy jednak było to powodem rzewnych żali wśród przyjaciół lub forumowiczów?

W życiu!

Messy bun szedł w ruch a ja dalej żyłam swoim życiem do momentu aż włosy nie urosły/ nie zostały umyte czy ponownie zafarbowane.

Nawet jeśli borykasz się z poważną dermatozą lub Twoje włosy wyglądają jakby porządnie wylizała Cię krowa pamiętaj, że to, co w Tobie najważniejsze znajduje się wewnątrz. 

Nie sącz jadem na siebie i innych. Zwiąż kudły byle jak, przybierz swój najpiękniejszy uśmiech i zobaczysz, że...problem nie istnieje :)

 

Zdjęcia autorstwa J.: radicalis.fbl.pl