Postrzyżyny, czyli dlaczego nigdy nie będę długowłosą Roszpunką?

Wiele z nas marzy aby zapuścić piękne gęste sploty, po których mógłby się do nas wdrapać nasz Książę jeśli byłaby taka potrzeba.

Ja również nie byłam w tym marzeniu odosobniona, życie jednak pokazało, że to Marzenie Ściętej Głowy, na szczęście w mniej dosłownym znaczeniu.

Ostatnie Kudłate SPA były mocno kombinatorskie.

Wymagały nakładu czasu i pracy celem osiągnięcia efektu, który czasem...nie nadchodził.

I tak oto po wyschnięciu włosów moim oczom często - gęsto ukazywała się artystyczna spuszona kupa i brakowało tylko podkowy zamiast uśmiechu, która...pojawiała się po chwili.

Efekt był taki, że godziny olejowania, delikatnego mycia, popierniczania w maseczce pod workiem i czapką (co narażało mnie na zobrzydzony wzrok J.) kończyło się na upinaniu tych poczciwych splotów w niedbały kok.

 

Czarę goryczy przelało wiosenne przesilenie, którego dla totalnego żarciku losu wspomogły jeszcze zaburzenia hormonalne.

Tak - moje uregulowana przez 2 lata tarczyca postanowiła zaszaleć i na obecnej dawce leku TSH mam dwa razy większe niż 4 miesiące temu.

Cudownie.

W połowie maja byłam zatem namacalnym przejawem prawdziwego piękna - nawrót trądziku (dziękuję Ci Bielenda we wspomożeniu dowcipu moich rozhulanych hormonów), matowe, bezkształtne włosy wypadające garściami i opuchlizna od płaczu, który uskuteczniałam przy każdej wizycie przed lustrem.

Pocieszająca perspektywa, prawda?

Ja jednak nie użalam się nad sobą w nieskończoność. Najczęściej jest to bardzo intensywne, ale trwa np. 2 dni :) Potem łapię się za swoje damskie cojones i zaczynam obmyślać plan, który wcielam w życie.

Pierwszą decyzją była zmiana endokrynologa. Mój obecny na wszystko miał tylko jedną radę - zwiększamy dawkę leku.

Na oko.

I nie uaktualniamy badań, nie robimy ponownego USG bo po co?
I na cholerę Ty się tak zdrowo odżywiasz, dziewczyno? Przecież to nie ma znaczenia.

Brawo.

Umówiłam się zatem do najlepszego specjalisty endokrynologa w mieście (oczywiście prywatnie) i będę czekać na niego do końca czerwca. 

W tym czasie nie pozostało mi też nic innego jak zapisać się do fryzjera.

Szczęście, że kumpela miała wesele i szczęście, że ta fryzjerka była na nie zaproszona jak i ja. Pochyliła się nad moją niedolą z pełnym współczuciem i postanowiła pomóc abym wśród przeszło setki gości nie wyglądała jak gluty koczkodana.

Potwierdziło się niezbicie to, co już od dawna przeczuwałam (brzmi trochę jak przerobiona kwestia z 7 części Harry'ego Pottera) - moje włosy przekraczając pewną długość są beznadziejne w obejściu, co przekłada się na ich niechlujny wygląd.

I nie pomaga tutaj niestety tajemna wiedza, którą posiadłam, bo one w pewnym momencie mają gdzieś moje oleje, płukanki, maceraty, wcierki, henny, 1000 sposobów stylizacji kosmetycznej jak i poprzez upięcia.

Wyglądają dokładnie tak...jak nie chcę żeby wyglądały.

Są złośliwe jak ja :)

Tak więc pogodziłam się z losem włosomianiaczki z lokami kawałek za ramiona. Wtedy mogą służyć za reklamę i to nie ważne czy tego bloga czy środka na przeczyszczenie.
Po prostu wyglądają.
I to bez zbędnych ceregieli.
A do tego okazało się, że miałam całkiem dobry pomysł kiedy stwierdziłam "Jak się bawić to się bawić!" i poprosiłam o grzywkę :)

 

Dla ciekawych - wiecie jak wyglądała pielęgnacja przed dzisiejszym fotografowaniem?

Mycie szamponem, odżywka na 1 minutę, żel do stylizacji, kropla oleju kokosowego.

Żadnego olejowania, macerowania się godzinami w maskach pod workiem, płukanek, godzinnego ugniatania stylizatorem celem nadania włosom kształtu...

Zwykła pielęgnacja jak przed włosomaniactwem tylko produktami o sprawdzonych składach.

Teraz to ja mogę wracać do życia :)

A jak to jest u Was? Dobrze prezentuje się u Was każda długość czy po przekroczeniu pewnych granic już nie możecie na te kudły patrzeć?