Trądzikowe refleksje...

Witajcie Słońca!

Przychodzę do Was dzisiaj z potem bardzo osobistym i mam nadzieję, że przez to otworzenie się nie oberwę po łbie ;)

Poruszam temat stary jak świat, znany chyba prawie całej ludzkości, szczególnie krajów cywilizowanych. Raz czy dwa zdarzyło mi się napomknąć Wam, że jestem po długotrwałej i męczącej walce z trądzikiem. Zmuszona byłam podjąć się leczenia w prywatnej klinice dermatologicznej. Mój Tata pracował za granicą tylko po to żeby wyleczyć mi twarz...miesięczne kuracje wynosiły ich ok. 2.000 zł a dziennie brałam ok. 20 różnych tabsów, w tym silnych antybiotyków. Niestety Pani Dermatolog wyczuła źródełko i zaczęła poddawać mnie coraz częstszym zabiegom silnego złuszczania (Topix, Yellow Peel) i skóra zaczęła się buntować. Ja też wtedy trochę na ten temat poczytałam i wiedziałam, że jest to za często. Na kolejnym Topixie (który był 2 tygodnie po poprzednim a na twarzy byłam jeszcze nie do końca złuszczoną jaszczurką) sama kosmetyczka powiedziała, że to za często, że mogą zrobić się dodatkowe blizny. Była synową Pani Dermatolog. 

Po zabiegu udałam się do gabinetu lekarki i powiedziałam, że sama kosmetyczka stwierdziła, że to za często. Zawołała ją więc do gabinetu i zapytała czy rzeczywiście tak mi powiedziała. Pani kosmetyczka patrząc mi głęboko w oczy stwierdziła, że nic takiego nie miało miejsca i pewnie się przesłyszałam lub źle coś zrozumiałam. 

To była moja ostatnia wizyta w tej klinice. Zaczęłam leczenie podtrzymywać na własną rękę (miałam wtedy ok. 17-18 lat), Mama mnie wspierała. Sama zaczęłam wdrażać bardziej naturalną pielęgnację, delikatne kwasy i retinoidy. Z czasem był nawrót. Na szczęście razem z lekarzem na NFZ poradziliśmy sobie z nim :)

Twarz wreszcie powróciła w miarę do normy i zostały same blizny i przebarwienia. Częściowo są do dziś. Błędnie myślałam zatem, że moja walka z trądzikiem się zakończyła. 

Nic bardziej błędnego :/

Po ok. 2 - 3 latach spokoju od paru tygodni zmagam się z delikatnym nawrotem. Dla większości osób parę krost, które są po prostu codziennie nie są niczym zdrożnym - przecież jak się zatuszuje to nie widać. Ale nie dla mnie :( Ja jestem spaczona w tym temacie :/ 

I tak oto trafiłam na bloga Italiany oraz Kosmostolog. Te dziewczyny uświadomiły mi, że przy cerze trądzikowej walka nigdy się nie kończy...trzeba trzymać trądzik w ryzach i wtedy twarz może wyglądać naprawdę zadowalająco. Nie ma jednak opcji aby zaprzestać regularnej eksfoliacji a w okresie jesienno - zimowym dogłębnego złuszczania. Ja zrobiłam się wygodna i przestałam to robić, mimo tego, że miałam potrzebną wiedzę i widziałam efekty już dawno temu. Gdybym się nie rozleniwiła nie musiałabym patrzeć w lustrze np. na to:

Cóż - potrzebowałam takiego kubła z zimną wodą na otrzeźwienie. Wróciłam zatem grzecznie do Acnedermu, który zawsze dobrze na mnie działał. Wzbogaciłam letnie delikatne złuszczanie o tonik i serum z kwasem migdałowym. Jest w porządku. Szykuję się jednak na zimę, gdzie mam zamiar złuszczać się mocniej, nawet z pomocą retinoidów.

Początkowo w moim zamyśle było wstawić tu zdjęcia z lat 2009, gdyż był wtedy pierwszy nawrót silnego trądziku po odejściu z prywatnej kliniki...Zdjęcia te zapewne podniosłyby Was na duchu, bo niewiele osób widziałam z trądzikiem w takim stadium - serio. Niestety mój J. posłuchał kiedyś mojego rzewnego płaczu i te zdjęcia pousuwał...pozostawiał te przerobione, nad którymi spędzał długie kwadranse żeby w PS oczyścić mi twarz. Bo ja chciałam żeby te zdjęcia były bez skazy, w przeciwieństwie do rzeczywistości...

P.S. Udało mi się znaleźć tylko jedno - obrazuje wyłącznie przebarwienia, ale wyobraźcie sobie to zmianami ropnymi i nie tylko. To było moje "Piękne JA";]

Po ok. 3 tygodniach regularnego stosowania Acnedermu widzę już poprawę. Wydaje mi się, że powrót na właściwą stronę mocy sprawi, że niedługo będę mogła cieszyć się cerą niemal idealną. Cóż...pytanie czy znów nie okaże się, że nadzieja matką głupich ;]

A Italianie i Kosmostolog dziękuję po stokroć, że są i dzielą się swoją bogatą wiedzą, z której my możemy czerpać garściami :)

Byłyście lub jesteście czytelniczkami tych blogów? Może Wam też otworzyły oczy? :)

Pozdrawiam Was serdecznie,
Iwona :)